سازندگان داخلی عموما برای ساخت متکی به مواد اولیه موجود در بازار هستند و به ندرت می توان در پروژه های ساختمانی رنگ و بویی از تکنولوژی های نوین در ساخت مسکن با رعایت اصول کاهنده مصرف انرژی پیدا کرد .
البته توجه دادن مردم و مالکان و سازندگان پروژه های ساختمانی نیازمند فرهنگ سازی است که در اختیار حاکمیت بوده و هست .
رسانه های مهم و تاثیر گذاری همچون صدا و سیما ، کار ویژه ای برای توسعه فرهنگ کاهش مصرف انرژی نداشته اند و اگر برنامه ای به ندرت در این زمینه فراهم شده ، انگشت اتهام را به سمت مردم و مصرف کنندگان گرفته که کمتر مصرف کنند . اما برای خانه ای که استاندارد های کاهش مصرف انرژی در آن رعایت نشده نمی توان مصرف کننده را مقصر دانست.
مصرف کنده پیچ سیستم گرمایشی را آنقدر می تاباند تا خانه اش گرم شود . نه بیشتر و نه کمتر .
نیاز جدی به فرهنگ سازی در این زمینه بسیار حیاتی است و با افزایش جمعیت می تواند بحران انرژی را به سطح بالاتری ببرد .
البته در سال ۱۳۸۱ شمسی الزامات اجرایی مبحث ۱۹ مقررات ملی ساختمان به همه دستگاه های اجرایی ابلاغ شده و لازم الاجرا است .
عایق کاری پوسته‌ی خارجی ساختمان، نصب پنجره‌های دوجداره، عایق کاری کانال‌های هوا، لوله‌های تأسیسات و سیتم تولید آب گرم، منبع و…، نصب سیستم‌های کنترل کننده موضعی نظیر شیرهای ترموستاتیک بر روی رادیاتورها، نصب سیستم‌های کنترل مرکزی هوشمند و مجهز به سنسور اندازه‌گیری دمای محیط، نصب سیستم‌های روشنایی و انرژی الکتریکی با راندمان بالا از جمله موارد مورد توجه مبحث ۱۹ هستند.
اجرای این مبحث برای تمام ساختمان‌های دولتی و خصوصی الزامی است. براساس این مبحث، حداقل مدارک مورد نیاز جهت اخذ پروانه ساختمان، گواهی صلاحیت مهندس یا شرکت طراح، چک لیست انرژی، چک لیست کنترل پوسته خارجی ساختمان، نقشه‌های ساختمان، مشخصات فیزیکی مصالح و سیستم‌های عایق حرارت مورد استفاده در ساخت اجزای پوسته خارجی ساختمان و مشخصات فنی سیستم‌های تأسیسات گرمایی، سرمایی، تهویه، تهویه مطبوع، تأمین آب‌گرم مصرفی و روشنایی مورد استفاده در ساختمان‌ها است.
نهاد های موثر در اجرای صحیح این قانون را می توان شهرداری ها و سازمان نظام مهندسی ساختمان دانست . یعنی دو وزارت خانه راه و شهرسازی و کشور می توانند در یک حرکت مشترک به تحقق این مهم در خصوص کاهش هدررفت انرژی از کیسه ملت کمک کنند . انتظاری که می تواند با چند دستور و اراده دولت برای جلوگیری از ساخت خانه هایی که خواسته یا سهوی از خیر مبحث ۱۹ می گذرند اقدام کند.
یکی از عوامل مهم در تشویق و ترغیب سازندگان به تولید مسکن با معیار ها و استاندارد های مورد نظر مبحث ۱۹ مقررات ملی ساختمان ، قیمت تمام شده مصالح جدید و موثر در کاهش مصرف انرژی در ساختمان است .
اگر سازنده مطمئن باشد که با بکارگیری این مصالح در کوتاه مدت و مراحل ساخت و همچنین در بلند مدت و در زمان بکارگیری ساختمان توسط مصرف کنندگان صرفه اقتصادی مناسبی عاید خواهد شد ، بطور خودخواسته به سمت استفاده از آن خواهد رفت .
می توان گفت دولتها با ایجاد مشوق های هدفمند در حوزه کاهش هدررفت انرژی و حمایت از تولید مصالح مورد نیاز در صنعت ساختمان که به کاهش مصرف انرژی در حین ساخت و در زمان مصرف کمک می کند ، هم به رونق تولید ساختمان های با کیفیت کمک می کند و هم یارانه انرژی را دقیقا به جایی هدایت می کند که به آن نیاز است .
