وحدت ملی رمز پیروزی
نوروز سال ۱۳۸۶ در ساعات اول بهار ، پیام تلویزیونی مقام معظم رهبری با عنوان اصلی اتحاد ملی و انسجام اسلامی از رسانه ها منتشر شد . پیامی که امید به یکپارچکی ملت مسلمان ایران را در خود جای داده بود .
متن پیام نوروزی : “رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیامی به مناسبت آغاز سال نو ، سال ۱۳۸۶ را سال اتحاد ملی و انسجام اسلامی نامگذاری کردند و افزودند: آرزو و امید همه ایرانیان ” استقلال ملی ، عزت ملی و رفاه عمومی ملت ” است و همه این اهداف به برکت ” ایمان اسلامی ، اتحاد کلمه ، امید و عزم ملی ، استفاده صحیح از ظرفیتهای کشور و تدبیر و تحرک و تلاش ” محقق خواهد شد.”
عبارات معنا دار و سنجیده ای که خبر از اتفاقات بزرگی در عرصه اجتماع و سیاست در خود داشت و امید ها را در دل ایرانیان روشن تر می ساخت .
اصل یکپارچگی و وحدت ملی ، راز پـیـروزى مـلت و عـامـل اسـتـحـکـام جـامـعه است . مخاطبان آن نیز عبارت اند از توده هاى ملت ، مسئولین نظام و دستگاه هاى دولتى که هر یک در جای خود نقش آفرین پیروزی ها هستند .
اما امروز در بحبوحه جدال های سیاسی درون و بیرون جمهوری اسلامی این مهم یعنی توجه به یکپارچگی و وحدت ملی جای خود را به زندگی های زیر سلولی و اتمی داده و برای رسیدن به منافع بیشتر و شاهانه تر ، هر کس خر خود را می راند و کسی راه به کسی نمی دهد . انگار نه انگار یک ملتیم و سرنوشت تک تک مان به دیگر مان گره خورده و همه بر یک بلم در این طوفان بلا چپ و راست می شویم .
از همان سال ۸۶ وقتی این دغدغه وحدت ملی در راس نظام حس شد ، همیشه این بیم بود که منافع فردی بر منافع ملی پیشی بگیرد و دیگر جایی برای همدلی و همدردی نماند . الان جوری شده که افراد همدل و سختکوش و دلسوز همه ، مصداق ” اهل الجنه اکثرهم بلها” شده اند .
اگر کنار خیابان جان بدهی و از فقر و گرسنگی دهنک بزنی ، جز موبایل بدست ها که گرسنه ی پسند و خوشایند اجتماع مجازی پیرامون خود هستند ، کسی به سراغت نخواهد امد و جایی در دل کسی نداری . این وضعیت مستقر و محقق امروز جامعه است .
روزگاری نه چندان دور برای عدم اتحاد و همدلی ، بهانه هایی مانند اختلافات سیاسی و حزبی و جناحی مطرح بود و تا بخواهی به همگان بفهمانی که این نوع اختلافات جایی و محلی از توجه نیست و این کشور نیاز به همدلی و یکپارچگی دارد ، میلیاردها دلار غارت شده بود و دولتها و دولتمردان زیادی رفته بودند انگار نه خانی رفته و نه خانی آمده .
امروز که دولت ، قوه قضائیه ، قوه مقننه و تشکیلات بالادستی نظام به قاعده تصادف یا تعمد به یکدیگر شبیه تر از هر زمان دیگری هستند و آن اختلافات سیاسی ، جناحی و تفاوت سلیقه ها کمتر رنگ دارد و همه به هم شبیه ترند شاید آخرین و تنها فرصت باقی مانده برای ترمیم این گسست عمیق یکپارچگی ملی و وحدت مردم و حاکمیت است و باید جدی گرفته شود .
اولین سنگر وحدت ملی در مدارس و آموزش و پرورش است . به نظر نگارنده ، دولت فرصت بزرگ و انقلابی را برای ترمیم ریشه های فاسد و کهنه ضد وحدت ملی در نظام آموزشی دارد و باید جلوی این تخریب عظیم را همین امروز بگیرد . اصلاح نظام آموزشی و سالم سازی و انسانی و اخلاقی کردن آموزش و پرورش برای تولید نسلی که بیشتر از پیش با هم متحد و همدل باشند یک کار بزرگ و نتایج آن یک دستاورد عظیم برای نجات ایران و سربلندی این کشور است .
چه آنکه اگر این کار را همان سال ۸۶ شروع کرده بودیم ، امروز یک سرمایه انسانی عظیم جوانان تحصیل کرده ، خوش فکر و دلسوز نظام و ملت داشتیم که عدد آنها از کل کابینه ، نمایندگان مجلس ، مدیران ارشد و میانی در کل کشور بیشتر بود و شاید امروز هرگز دغدغه تامین نیروی انسانی خلاق ، مومن و انقلابی را نداشتیم .
اگر در همان سالها برای این موضوع مهم یعنی توجه به آموزش و پرورش و اخلاقی کردن مدارس و دانشگاه ها ، برنامه و اقدام مناسب را تدبیر می کردیم و از قدرت و امکانات فراوان ملی و سرزمینی برای تحقق آن بهره می بردیم ، امروز باید جشن ملی تحقق اهداف چشم انداز ایران ۱۴۰۰ را برقرار می کردیم . اما نشد . و صد حیف.
اما فراموش نکنیم که این کشور دارای ظرفیت هایی فراوان و خدادادی زیادی است که می تواند دوباره برخیزد . دوباره بسازد و هنوز دیر نشده . این زیانی است که اگر امروز جلوی ان را بگیریم همین فردا منفعت است .
به نظر نگارنده ، دولت اگر می خواهد برای نظام جمهوری اسلامی کاری بکند که می خواهد . اگر می خواهد ایران را آباد کند که معتقدیم می خواهد و برای آن انگیزه کافی دارد ، همین امروز مثل دژی مستحکم پشت مردم بایستد و از حرکت های مردمی برای سازماندهی و بهبود وضع آموزش و پرورش در کشور حمایت کند تا با چشم خود ببیند که این مردم چگونه مثل کوه پشت اورا خواهند گرفت تا برنامه های اصلاحی و توسعه ای خود را به پیش ببرد .
این فرصتی تکرار نشدنی در تاریخ ایران است که امید داریم دولت از آن در جهت بهبود وضع موجود و تحقق اهداف انسانی خود بهره ببرد .
